Polski Język Migany w skrocie pjm lub sjm

System językowo-migowy
System językowo-migowy jest to połączenie znaków migowych, zaczerpniętych z klasycznego języka migowego, i gramatyki języka ojczystego.

Znaków migowych używa się w szyku gramatycznym języka ojczystego, dodające fakultatywnie lub obowiązkowo końcówki fleksyjne za pomocą alfabetu palcowego. W ten sposób powstaje migana odmiana ojczystego języka fonicznego, zwana językiem miganym.

Język migany występuje zawsze z językiem mówionym. Nauczanie dzieci niesłyszących, tłumaczenia telewizyjne, porozumiewanie się z niesłyszącymi dwujęzycznymi, to miejsca gdzie jest wykorzystywana ta sztucznie utworzona odmiana języka. Według propagatorów tej metody porozumiewania się z niesłyszącymi zapewnia ona równoległy przekaz języka w formie mówionej i miganej umożliwiając dwukanałową percepcję.
Na system językowo-migowy, tę wielokanałowa formę przekazu, składają się trzy główne elementy:

Język mówiony w postaci głośnej i wyraźnej mowy


Język migany, czyli migana odmiana języka narodowego – znaki migowe o tej samej treściwo mowa i przekazywane równolegle z nią


Elementy prozodyczne wypowiedzi – środki współuczestnicząc w komunikacji językowej, takie jak mimika twarzy, gesty wtrącone nie posiadające znaczenia konwencjonalnego a ułatwiające zrozumienie tekstu, organizacja przestrzenna wypowiedzi oraz zachowanie kinetyczne.
Aby system językowo-migowy mógł prawidłowo funkcjonować bardzo ważna jest synchronizacja mówionych i miganych elementów wypowiedzi.

W ramach systemu językowego-migowego istnieją dwa warianty: pełny i użytkowy (uproszczony). Każdy z nich me swego rodzaju wady i zalety, jednak to co jest dla nich wspólne to całkowita zgodność z zasadami gramatycznymi języka polskiego oraz tożsamość tekstów przekazywanych równolegle językiem mówionym i miganym.

Pełny wariant systemu językowo-migowego polega na równoległym przekazywaniu tego samego tekstu w języku mówionym i miganym z dokładnością „co do litery”, a więc precyzyjne odwzorowanie w przekazie miganym tekstu polskiego razem z końcówkami fleksyjnymi. Według użytkowników tego systemu jego zaletą jest duża wartość dydaktyczna. Dokładność tego wariantu ma sprzyjać kształtowaniu prawidłowego myślenia językowego. Jako wadę postrzega się wolne tempo przekazu.

Przykład 1

Język mówiony mama idzie
Język migany mama idzie

Ten przykład nie wymaga stosowania daktylogramów, a tekst w języku miganym dokładnie odpowiada tekstowi mówionemu. Mianownik liczby pojedynczej rzeczownika i trzecia osoba liczby pojedynczej czasownika są formami podstawowymi i nie wymagają daktylograficznego uzupełnienia końcówek.

Przykład 2

Język mówiony mama pracuje w domu
Język migany mama pracuje w domu

W tym przykładzie występuje wyraz domu, rzeczownik w przypadku zależnym i jest to forma pochodna. W stosunku do formy podstawowej zmienia się końcówka -u. znak ideograficzny oznacza jedynie temat wyrazu dom -, dlatego końcówkę -u trzeba uzupełnić daktylograficznie, przy czym moment wymawiania tej końcówki musi się pokrywać z przekazem daktylograficznym znaku u.

Przykład 3

Język mówiony Ola idzie na spotkanie
Język migany Ola idzie na spotkanie

Ola jest imieniem, które nie ma własnego odpowiednika ideograficznego, dlatego należy. w tym przykładzie, przekazać je w całości daktylograficznie.

Przykład 4

Język mówiony w naszej szkole jest nauczycielka
Język migany w naszej szkole jest kobieta+nauczyciel/nauczycielka

Przykład 5

Język mówiony on jest w sypialni
Język migany on jest w pokój+spać/sypialnia

Przykład 6

Język mówiony gdzie jest mój jamnik
Język migany gdzie jest mój pies+jamnik



Przykłady 4, 5, 6 obrazują użycie przedznaków. Zasada przedznaków występuje głównie przy uściśleniu znaków polisemicznych (znaków określających zarówno np. zawód kobiety i zawód mężczyzny) czynności i pomieszczeń, w których się ją wykonuje. Dlatego aby uściślić, że chodzi o mężczyznę, jedynie w języku migowym stosuje się przedznak mężczyzna , jeżeli chodzi o pomieszczenie (dom lub pokój). Przykład 6 pokazuje użycie w języku miganym znaku pies, poprzedzajc nim równoległy przekaz mówiono-migany słowa jamnik, na oznaczenie którego brak znaku ideograficznego.

Wariant użytkowy systemu językowo-migowego polega na równoczesnym przekazywaniu tekstu mówionego i jego tłumaczenia na język migany za pomocą tylko znaków ideograficznych bez użycia końcówek. Daktylograficzne końcówki stosuje się nadal w czasie przeszłym czasowników. Alfabet palcowy wciąż stosowany jest przyz przekazywaniu imion własnych, synonimów, a także przy wprowadzaniu nowych pojęć wraz z ich znakami migowymi.

Wybór najbardziej odpowiedniego, w danej sytuacji, wariantu systemu językowo-migowego pełnego czy użytkowego należeć będzie do soby korzystającej z tego środka przekazu.
http://www.pzggdansk.pl/system_jezykowo-migowy.html